Tarbiyah diri diiringi mujahadah pada jalan yang berliku. Bertemukah penghujung yang dicari?

Hati meronta-ronta, mencari. Kelu lidah, tidak terungkap dengan kata-kata perasaan yang mencengkam hati nurani. Sakit, betapa jauhnya rasa ini dengan rasa yang pernah hadir dahulu. Jauh sekali, namun muhasabah dan mujahadah perlu dilakukan. Wajib!

Ibn Qayyim menyebutkan, “Apabila jiwa itu mula tenteram daripada syak kepada yakin, daripada jahil kepada ilmu, daripada lalai kepada ingat, daripada khianat kepada taubat, daripada sia-sia kepada ikhlas, daripada dusta kepada benar, daripada lemah kepada cergas, daripada angkuh kepada merendah diri, daripada bongkak kepada tawaduk, daripada malas kepada bertenaga, maka ketika itulah ia telah mencapai roh tomakninah.”


Diceritakan bahawa Rasulullah S.A.W mendatangi seorang pemuda yang hendak meninggal. Baginda bertanya, ‘Bagaimanakah keadaan engkau sekarang?’
Pemuda itu menjawab, ‘Wahai Rasulullah, aku berharap kepada Allah S.W.T dan aku takut akan dosaku.’
Rasulullah S.A.W bersabda, 'Bila dalam hati seseorang telah berkumpul dua hal itu, tentu Allah akan memberi apa yang diinginkannya dan menghindarkan dari apa yang ditakutinya.'

Jangan bersedih, beristighfarlah. Allah itu Maha Pengampun.

“dan hendaklah kamu meminta ampun kepada Tuhanmu dan bertaubat kepada-Nya. (Jika kamu mengerjakan yang demikian), nescaya Dia akan memberi kenikmatan yang baik (terus menerus) kepadamu sampai kepada waktu yang telah ditentukan dan Dia akan memberikan kepada tiap-tiap orang yang mempunyai keutamaan (balasan) keutamaannya...” Surah Huud: 3

Jalan berliku itu pasti akan terus ditempuh selagi nikmat tenaga dan nyawa terus diberi oleh yang Maha Esa. Namun pengakhirannya hanya Allah jua yang Maha Mengetahui, kerana hakikatnya permulaan kepada kehidupan ini adalah hidup selepas mati!